This is a not love story : "น้ำแข็งก้อนนั้น"

จัดต่อกันไปน่ะ

เรื่องสอง : น้ำแข็งก้อนนั้น

ในตอนหนึ่งของหนังสือเรื่อง "ฝันเอียงๆ " ของศุ บุญเลี้ยง

เขียนเอาไว้ว่า

"ความรักคงเปรียบเหมือนน้ำแข็งก้นแก้ว ก้อนเล็กที่อยากได้ มักหล่นไปอยู่ตามซอกหลืบของน้ำแข็งก้อนใหญ่กว่าจะใช้หลอดตวัดขึ้นมาได้ มันก็หล่นลงไปอยู่ในซอกหลืบไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง"

สำหรับฉัน น้ำแข็งก้อนเล็กๆ ก้อนนั้นคงละลายกลายเป็นน้ำ ระเหยเป็นไอ ปะปนอยู่ในอากาศของความรู้สึกไปหมดแล้ว

ระหว่างที่น้ำแข็งก้อนเล็กๆ ก้อนนั้นหล่นลงไปอยู่ในซอกหลืบน้ำแข็งก้อนใหญ่

อยากจะรู้นักว่ามันรู้สึกเหมือนใจที่หล่นวูบเหมือนฉันไหม

และระหว่างที่มันละลายกลายเป็นน้ำ มันค่อยๆ ละลายแล้วรู้สึกอุ่นที่เบ้าตาเหมือนฉันหรือไม่

แล้วตอนที่มันระเหยกลายเป็นไอ มันจะรู้สึกเหมือนไม่มีตัวตนปะปนอยู่ในอากาศหรือเปล่านะ

เค้าบอกว่าสสารไม่มีวันสูญหายไปจากโลก

ชักอยากจะรู้ว่า ความรู้สึกมันเป็นสสารหรือเปล่า? . . . มันจะสูญหายไปได้ไหม

ท่ามกลางอากาศของความรู้สึก มีความรู้สึกดีดีปะปนอยู่มาก

แต่แล้วทำไมคนเราจึงเลือกที่จะหยิบยื่นความรู้สึกไม่ดีที่มีเพียงส่วนน้อยมาทำร้ายจิตใจกัน

ในความไม่แน่ใจของฉัน มันมีความหนักแน่นของเธอระบายซ่อนอยู่ในนั้น

ยืนยันหนักแน่นว่า . . . มันไม่เคยมี . . .

ช่างเยือกเย็น หนักแน่น . . . ราวกับน้ำแข็งก้อนใหญ่ที่มันขวางกั้นความรู้สึกของน้ำแข็งก้อนเล็กๆ เอาไว้

ในขณะนั้นหากฉันเป็นเพียงน้ำแข็งเล็กๆ ก้อนนั้น ฉันคงอยากละลายแล้วระเหยหายไปให้เร็วที่สุด

แต่มันเศร้าตรงที่ว่า ฉัีนเป็นเพียงหญิงสาวที่มีก้อนหัวใจ ไม่ใช่ก้อนน้ำแข็ง

จึงหลีกเลี่ยงที่จะหน้าชา ใจหล่นวูบ และมีน้ำตารึ้นที่เบ้าตาไม่ได้จริงๆ

ถ้าเลือกได้ ฉันไม่แน่ใจว่า ฉันยังจะถามประโยคนั้นออกไปอยู่อีกหรือเปล่า?

. . .

คิดก็ยังไม่เคย ไม่เคยคิดเลย ถามออกไปก็เชยอย่างเคยรู้่กัน . . .

. . . บทเพลง ไม่คิดถาม ของเฉลียงดังขึ้น

ตอนนี้ฉันชักอยากเปลี่ยนคำถามเป็นประโยคสุดท้ายของเพลงนี้ที่ร้องเอาไว้ว่า

"เคยคิดเคยรังเกียจฉันหรือเปล่า???"

........................

ก็ไม่รู้ว่าจะชอบหรือว่าตรงใจหรือเปล่าน่ะ แต่เชื่อว่าเมื่ออ่านแล้วน่าจะคิดได้ไรบ้างน่ะ

ปล. พี่โอปอลล์ ฝากคำมาให้ 2 คำน่ะ

"เลิกวันนี้ ฉลาดวันหน้า"

"อย่าเอาหัวใจไปผูกกับส้นตีนใคร"

จบดีชะมัด