ByrdBerger: พฤศจิกายน 2009

วันอังคารที่ 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552

My Idol (Part 1 : Celebrity)

วันนี้เอารูปของคนที่ผมชอบ...ทั้งความคิดและการใช้ชีวิต ให้ดู จริงๆ ก็ไม่เชิงฮีโร่หรอกฮะ แต่เป็นแรงขับเคลื่อนในชีวิตเราได้เป็นอย่างดี

......เอาคนที่มีชื่อเสียง ในวงกว้างก่อนน่ะครับ มีโอกาสจะเอาคนในมาให้ดูมามีใครบ้าง :D

รู้จักกันบ้างไหมเนี่ย

วันพฤหัสบดีที่ 12 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552

ทดไว้ในบล็อก (7)

- ไม่ได้ทดบล็อกซะนาน

- ได้แต่อัพบล็อกไรไปเรื่อย ขี้เกียจพิมพ์

- หลังจากที่กุญแจรถโดนเอาไปซ่อน

- เหตุเกิดตอนเช้า ทำ MokUp งาน โดนคัตเตอร์เฉือน

- เนื้อหายไปเลย

- เคยเห็นโลโก้แมคแอปเปิ้ลไหม นั่นแหละแหว่งๆ

- เหตุเกิดตอนเย็น ขี่ฟีโน่อยู่ดีๆ รถเก๋งพุ่งมาชนจากข้างหลัง

- รถเยิน

- เกินพอ

- ไม่ขี่มอ'ไซค์ไปซะพักใหญ่ๆ

- เหมือนเหมยลี่เลย "รถมอไซค์ไปไหนแล้วเธอ" (เครดิตคุณตุ้ย)

- ปีใหม่มีที่ไปแล้ว

- เวียงจันทร์กันอีกที

- นั่งรถเมล์ต่อรถไฟใต้ดินตบตูดด้วยรถมอไซค์รับจ้าง

- เพลินไปอีกแบบ

- รถไฟใต้ดิน ไม่เจ๋งเท่ารถไฟฟ้า

- สาวไม่ค่อยแหล่ม มีแต่คนทำงาน(วัยรุ่นมากมึง)

- ได้ร้านบุฟเฟ่สญี่ปุ่นประจำแล้ว แถวข้าวสาร

- ดีใจในที่สุดเสื้อก็ผลิตออกมาแล้ว

- พี่โอปอล์รู้ไว้เลยน่ะ ดีใจมากที่พี่สนใจและซื้อเสื้อไป 2 ตัว

- พี่เป็น 1 ในไอดอลของเบิ๊ดเลยน่ะ ^_____^

- อยากเขียนได้สนุกขบขันเหมือนพี่จัง เผื่อสาวๆ จะสนใจ

- แล้วทำไมพี่โสดว่ะ 555+

- แน่นอน Rutty ประเดิม ตัวแรก

- Rutty ชวนเลี้ยงบีเกิ้ล.......น่าสน

- เดือนนี้อ่านหนังสือไป 2 เล่ม เล่ม 3 กำลังจะจบ

- บรรยากาศการทำงานกำลังสุดยอด ดีเลยทีเดียว

- นั่งรถเมล์บ่อยๆ ได้นึกได้คิดอะไรเพลินๆ ได้เยอะ

- ทำไมตัวเราไม่ทะเยอทะยานเลย

- ทำเอเยนซี่แต่ทำไมไม่ได้รู้สึกอยากเก่ง(ไม่ใช่ไม่อยากพัฒนาน่ะ)

- อยากทำงานโดยทีี่งานไม่ใช่ทุกสิ่งอย่างของชีวิต

- อยากเดินทาง

- หลังปีใหม่ จะออกเดินทาง(อีกสักครั้ง)แมนๆ

- งานแต่งพี่เอพี่แนน ขอโทษน่ะพี่ที่ไปไม่ได้

- งานนี้เบิ๊ดรอมาเป็นปีเลยน่ะ ตั้งแต่ที่พี่เกริ่นมา

- ดูรูปที่พี่รัดส่งมาให้ น้ำตามันไหลว่ะพี่

- ดีใจด้วยน่ะ พี่ชาย-พี่สาว สุดรัก

- ทั้งดีใจทั้งเศร้าที่ไม่ได้ไป

- ตัดแว่นมาแล้ววว เท่มาก

- แว่นใสปกติแต่ที่ไม่ให้ปกติไปตรงที่มีคลิบแว่นกันแว่นได้ด้วย

- แนว

- คนตัดแว่นบอก สายตาเอ็งสั้นมาก อยู่มาได้ไงว่ะ

- เขียนมากชักเยอะไปแหละ พอแหละ

- ขอจบด้วยประโยคนี้น่ะ มันจริงที่สุดแหละ

- "ความง่วงเป็นจริงยิ่งกว่าความรัก"

วันพุธที่ 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552

Piano stairs

ไม่รู้ว่าทำไปเผื่ออะไรแปลไม่ออก (ใครรู้บอกทีน่ะ) แต่ว่ามันช่วยให้คนออกกำลังกาย แต่ไม่เปลืองการใช้ไฟฟ้าของบันไดเลื่อนดีน่ะ หรือจะเป็นโฆษณาของร้านขายเปียโนหว่า

ภูเรา

วันนี้ขอเล่าแบบมีจินตนาการ เคยอ่านหนังสือแล้วได้อ่านประโยคที่ว่า "เด็กเห็นภูเขาเป็นภูเขา หนุ่มสาวเห็นภูเขาเป็นอย่างอื่น คนชราเห็นภูเขาเป็นภูขา"

วัยหนุ่มสาวมีพลังเหลือล้นจินตนาการภูเขาเป็นได้ต่างๆ นาๆ จากภู"เขา"ก็เป็นภู"เรา" ปั้นแต่งตามความคิดตามพลังกายได้อย่างดั่งฝัน แต่ถ้าบางครั้งไม่เป็นดังที่คิดมันก็ทำให้เรากังวลคิดมากและเป็นทุกข์ได้เหมือนกัน กว่าจะเห็นภูเขาเป็นภูเขา ตอนนั้นเราก็แก่ซะแล้ว....คล้ายๆ กับคำที่เคยเขียนไปในบล็อคบทเก่าๆ ที่ว่า "คนหนุ่มถ้ามีปีกแล้วไม่บิน ปีกก็คือส่วนเกินของชีวิต" การที่จะทำโลกแห่งความฝันให้มาอยู่โลกแห่งความจริงมันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลย บ่อยไป ที่โลกแห่งความจริงรุกลามไปจนถึงโลกแห่งความฝันด้วยซ้ำไป

แต่ก็เหอะ เพราะความเป็นหนุ่มสาวนี่แหละ(ไม่อยากใช้คำว่าวัยรุ่นเท่าไร เกินมาหน่อยแหละ 55+)ทำให้แรงกายและแรงใจมีมากที่สุดในช่วงชีวิตแหละ เราจะออกไปวิ่งตอนแก่ก็คงไม่ได้ หรือจะข้ามถนนตอนเด็กก็คงจะอันตรายเกินไป ช่วงนี้แหละ ที่เราจะปั้นแต่ง "อะไร" เพื่อตัวเอง เหมือนที่พี่หมีแบร์วิช(หนังสือ Bear wish project)บอกกับเราไว้ว่า "ชีวิตมีไว้ใช้ ไม่ใช่ให้มันมาใช้เรา"

วันอังคารที่ 10 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552

แอดแบบแบดแบด

ได้เมล์จากจาก B.A.D เป็นโฆษณา 3 ตัว

เนื้อหาเกี่ยวกับอะไรก็ลองดูล่ะกัน ส่วนตัวชอบเรื่อง Ghost

"Ghost"

"Candle"

"Bar"

วันอาทิตย์ที่ 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552

Calendar และ นิ้วชี้

งานปฎิทิน ประจำปี 2552/2010 ของ "Cotto" มีทั้งแบบแขวน และตั้งโต๊ะ งานนี้ได้เกิดเรื่องอะไรๆ เยอะแยะ โดยที่สำคัญ ตอนทำ Mok-Up ให้คุณลูกค้า ได้สละเนื้อนิ้วชี้ไปหน่อย (จริงๆ ก็ไม่หน่อย) คัตเตอร์บาด โอ้ว เข็ดการตัดกระดาษไปพักใหญ่ๆ