ก็ไม่รู่จะไปปลอบกันยังไง เพราะเรื่องแบบนี้ ทุกคนรู้หมดว่าจะต้องทำยังไง.........แต่ก็ทำม่ายยยด้ายยยยย
เอาน่าๆ ก็ไม่รู้จริงๆว่าจะเขียนอะไรดี แต่เนื่องจากได้เคยอ่านบล๊อกของ "เสือปอ" ศิษย์ผู้พี่ผู้น่าฮักหลาย ก็เลยขออนุญาติหยิบยกบทความมาซะ 2 เรื่องล่ะกันน่ะครับ (จากบล๊อกเสือปอ : http://tigeropal.exteen.com)
เรื่องแรก "Love Enough"
ในยามที่รู้ว่าหัวใจตัวเองเริ่มหวั่นไหว ฉันจะหยิบหนังสือ The Prophet
ของคาลิล ยิบราน ขึ้นมาอ่าน
สีปากกาไฮไลต์ที่เน้นข้อความเอาไว้เพื่อเตือนสติตัวเอง
มีหลายประโยคที่ชอบและจำขึ้นใจ เช่นว่า
"ความรักไม่ให้สิ่งอื่นใดนอกจากตนเอง
และก็ไม่รับเอาสิ่งใดนอกจากตนเอง
ความรักไม่ครอบครอง และก็ไม่ยอมให้ถูกครอบครอง
เพราะความรักนั้นเพียงพอแล้วสำหรับตอบความรัก"
สูดหายใจเข้าลึกๆ เอาเข้าจริงๆ หัวใจก็มีที่ว่างเหลือเฟือสำหรับความเหงา
เพียงพอสำหรับการรับใครสักคนเข้ามาในชีวิต
แต่ลึกลึกแล้วหัวใจที่มันเคยมีบาดแผลมันจะคอยตอกย้ำอยู่เสมอว่า
อย่ากลับไปมีความรักแบบที่เคยมีอีกเลย
การที่เอาหัวใจไปผูกติดกับใจใครอีกคน มันคงไม่ดีนัก
อิสระ ไม่มีพันธะต่อกันมันคงดีที่สุดสำหรับหัวใจตัวเองในยามนี้
"ฉันรู้ควรรักเธออย่างไร, เพราะรู้ความจริงเป็นเช่นไร,
ฉันรักรักเธอเพราะใจอยากให้, ใช่รักเพียงเพื่อครอบครอง,
ไม่เคยร้องขอรักตอบ, ไม่เคยเรียกร้องสิ่งใด,
เพียงเธอรับรู้มีฉันคอยห่วงใย, สิ่งนั้นมันมากมายเกินพอ"
บทเพลงของ ศุ บุญเลี้ยงดังก้อง
ความหมายของบทเพลงไม่ได้ต่างอะไรกับ บทกวีของคาลิล ยิบรานเลยแม้แต่น้อย
แค่เรารู้ตัวเองอยู่ทุกขณะ จับต้องเอาหัวใจตัวเองให้อยู่
อันไหนไม่ดี เราก็ไม่ควร
แต่อันไหนที่หัวใจมันเรียกร้อง ก็ปล่อยมันไป
ทำตามหัวใจเรียกร้อง แต่อย่าไปเรียกร้องอะไรจากความรัก
แค่ทำตามหัวใจตัวเองอย่างมีสติ
เอาให้ตัวเองมีความสุข ส่วนเขาไม่รู้สึกด้วย ช่างเขาประไร
แค่ใจเรามีความสุข และเขาไม่ทุกข์เพราะเราก็เพียงพอแล้ว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น