วันศุกร์ที่ 7 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557

เริ่มต้น "Begin Again" อีกครั้ง




"Begin Again" เพิ่งได้ดูตะกี้เลย ไม่ได้ในโรงน่ะ แต่เป็นคอมที่บ้าน เข้าใจแหละว่าทำไมคนถึงได้ชอบกันนักกันหนา เพลงเพราะ อารมณ์ได้ นักแสดงเท่ โดยเฉพาะพระเอกเล่นดีโคตร รู้จักพระเอกก็จาก hulk ในอเวนเจอร์นี่แหละ ส่วนเคียร่า นี่แอบกริ๊ดมานานแหละ ตั้งแต่ เลิฟแอคซูรี่..

หนังเม่งชวนยิ้มตลอดเวลา แต่รู้สึกนอยตรงฉากสุดท้ายนี่แหละ ไม่รู้ว่าคนอื่นคิดไงน่ะ แต่ส่วนตัวคิดว่า ในเรื่องนางเอกเม่งปูเพลงของตัวเองมาตลอดไม่ต้องการให้มีอะไรนอกเหนือจากเพลง เช่น การแต่งตัว การใส่อะไรก็แล้วแต่ที่ไม่ใช่ดนตรี เพราะนางเอกอยากให้คนเข้าใจเพลงมากกว่าสิ่งอื่นๆ ที่ไม่ใช่เนื้อหาของเพลงที่นางเอกจะสื่อ

....เพลง lost star เพลงที่นางเอกแต่งให้แฟน เพลงของ "สองเรา" แล้วพอห่างกันไป แฟนก็ได้เอาเพลงนี้ไปใช้ลง CD ……..แต่พอที่นางเอกได้ฟังเพลงแฟนใน CD ตอนแรก ก็ยังบอกกับแฟนมันเลย ว่าอยากให้เล่นเพลงในแบบที่มันเคยเป็น แต่แฟนมันก็ยังดึงดันในแบบของตัวเองว่า แบบนี้ก็มีคนชอบมีคนถูกใจ...ซึ่งนางเอกเฉยๆ มากกับเรื่องนี้ นางเอกสนใจคุณค่าของตัวเพลงมากกว่า เลยทิ้งท้ายว่าขอให้พระเอกเล่นเหมือนเดิม เหมือนที่นางเอกจะสื่อ...ช่วงพีคตอนคอนเสริตนี่แหละ ที่ตอนแรกๆ แฟนนางเอกก็เล่นอารมณ์เดียวกับที่นางเอกต้องการ แต่พอผ่านไปช่วงพีค แฟนมันดันเล่นในแบบที่ตัวเองอัดไว้ใน CD สุดท้ายก็ไม่ต่างอะไร...จากที่นางเอกเม่งจะดีด้วยแล้วแต่กลับกลายเป็นว่า แฟนของนางเอกไม่ได้จะเปลี่ยนไปจากเดิมเลย หรืออาจจะเปลี่ยนตอนแรกๆ (ที่เล่นเพลงเหมือนกับนางเอก) ก่อนที่จะเหมือนเดิม ทำให้นางเอกเดินหนีไป ฉากนี้แหละ เม่งโคตรชอบเลย...คือไม่ต้องจบแบบแฮปปี้หรอกน่ะ แต่มันก็ไม่ได้ทำให้เศร้าจนน้ำตาไหล ความรู้สึกไม่ต่างอะไรกับที่ดู ONCE เลย ประทับใจอะไรใน ONCE ก็ประทับ Begin Again เหมือนกันนี่แหละ แต่ตามสูตรของตัวเองคิดว่าให้ ONCE ชนะคะแนนไปน่ะ เพราะความรู้สึกที่ว่า ONCE คือต้นฉบับ...ONCE คือการจากกัน เพิ่มไปเริ่มต้นสิ่งที่ในใจอยากให้เกิดมากกว่า

ปล. นี่เป็นเรื่องที่สองต่อจาก Little Miss Sunshine ที่พอดูจบ ก็เปิดบล็อคเขียนเลยน่ะเนี่ย
ปล 2 ชอบฉากที่ฟังเพลงด้วยกันแล้วเดินไปที่ต่างๆ มากๆ (ความรู้สึกเหมือนเรื่อง HER เลย)

ไม่มีความคิดเห็น: