ตะลอนลาว
ภาคสาม ตอน "Laos is more" 6
"ระ-หว่าง-ทาง"
ขอย้อนกลับไปเมื่อคืน(วันขึ้นปีใหม่)....หลังจากที่ countdown กันเรียบร้อยแล้วก็กลับที่พักกันปกติ แต่ไอ้พวกแก๊งค์ละอองดาวยังไม่อิ่ม เอ๊ย!! ไม่ง่วง..เลยออกไปเดินๆแถวนั้นอีกสักรอบ ร้านที่ผมไปนั้นจะคล้ายๆ โซนข้าวสารบ้านเราฝรั่งจะเยอะ แต่ที่ผมกำลังไปต่อนั้นคือเป็นลานเบียร์เลยซึ่งแน่นอนหนุ่มสาวชาวลาวอยู่ที่นั่น ประมาณเกือบๆ ตี 2 ระหว่างที่เดินไปลานรถจอดตามถนนข้างทางเยอะมากๆ ซึ่งพอไปคนก็ยังเยอะอยู่มีบ้างที่กำลังทยอยกลับ ลานเบียร์ที่นั้นก็เป็นยี่ห้อ"เบยลาว"สาวๆ ลาวหน้าตาน่ารักมาก แต่ที่สังเกตอย่างคือรู้สึกว่าลานเบียร์นี่แต่ล่ะคนมีตังค์กันทุกคนน่ะ ซึ่งทำให้พวกผมที่มาแวะๆ มาดูนั้น ดูกะเรกะราด ไปเลยเพลงที่เล่นตอนนั้นเป็นเพลงที่เปิดโดยดีเจแล้วซึ่งเพลงที่เปิดก็แนวๆ It's My Life ของ Bon Jovi (เพลงเก่าไปไหม) แต่มีจังหวะหนึ่งคือกลุ่มโต๊ะที่สาวแหล่มมีหนุ่มๆ มาด้วยจะไปมีเรื่องกับอีกโต๊ะหนึ่งที่มีชายล้วน ซึ่งโต๊ะชายล้วนเนี่ยเค้าเฉยๆ ก็ยืนเต้นกินเหล้าไป แต่ไอ้โต๊ะสาวแหล่มนี่ซิ นักเลงมากจะไปหาเรื่องให้ได้สาวๆ ก็ห้ามกัน ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ โชว์พาวกันต่อหน้าหญิง (เป็นกันทุกประเทศใช่ไหมเนี่ยไอ้เรื่องโชว์ต่อหน้าหญิง) พอนั่งชิวๆ ดูนู่นนั่นนี่สักพักก็เดินกลับโรงแรมพักผ่อนเตรียมเดินทางไปหลวงพระบางต่อ
ตื่นมาคนสุดท้ายของห้อง...อาบน้ำแต่งตัว ลงไปข้างล่างที่นัดรถจัมโบ้ไว้ไปท่ารถ....คนสุดท้ายของกลุ่มต่างหาก(ฮา) รีบขึ้นรถเพื่อให้ทันรถออก 8 โมง มองๆ ดูรอบๆ ดูโรงแรมดูถนนดูร้านค้าแล้วก็นึกว่าสักวันเวียงจันทร์ฉันต้องมากอีกให้ได้ ยังไม่ทันซึ้งอะไรมากนักพี่จัมโบ้ก็ขับมาถึงท่ารถแล้ว ที่ท่ารถคนน้อยกว่าที่คิด ก็เดินหารถที่ไปหลวงพระบาง พอไปถึงที่รถ มาเป็นกลุ่มแรกๆ เลยก็แจกตั๋วนั่งตามหมายเลจที่อยู่บนตั๋วเลย รถทัวน์ครั้งนี้ความรู้สึกอารณ์เหมือนรถเมล์ปรับอากาศสีน้ำเงินบ้านเราแต่สีเป็นแบบอื่นเดินทางประมาณ10-12 ชั่วโมงเริ่มทำใจแหละ กินยาแก้เมารถกันเหนียวไว้ได้เลย 8โมงก็แล้ว 8 ครึ่งก็แล้ว สุดท้ายรถออก 9 โมง....ขอบจั๊ย เมื่อถึงเวลารถออก บรรยากาศในรถก็ประปรายไปด้วยนักท่องเที่ยวหัวดำหัวทองรวมทั้งคนลาวก็เต็มคันรถเสียงก็ดังตามลำดับปกติ...จากทีแรกก็กะเอาไว้ว่าถึงหลวงพระบางก็ประมาณ 6 โมงเย็นก็เริ่มทำใจว่าคงถึงประมาณทุ่มกว่าๆ
ต่อไปนี้คือจะขออธิบายสภาพการเดินทางรถก็เหมือนรถปอ.อย่างที่บอกไปแล้ว ถนนนั้นก็เป็นแบบลูกรังตลอดเส้นทางทางโค้งก็คล้ายๆ เวลาเดินทางไป"ปาย"แต่เยอะกว่าเป็นโค้งสั้นๆ ถี่ๆ ริมเขาเลยถึงที่นี่ทำถนนแบบว่าไต่เขาไปไม่เหมือนบ้านเราที่ระเบิดเขาแล้วฝ่าไปถ้าปกติ 1 กิโลเมตรนั่งรถประมาณ 1 นาทีไต่เขาแบบนี้ถนนลัดเลาะแบบนี้พื้นผิดถนนแบบนี้ ก็ประมาณ 5-10 นาที ได้เลยน่ะระหว่างทางจากที่เริ่มคุยกันเรื่องนู่นเรื่องนี่กับเพื่อนก็เิร่มไม่มีเรื่องคุยต่างคนต่างหันหน้าหนีฟังเพลงของตัวเอง พอเพลงจบก็เริ่มแล้วหลับพักผ่อนพร้อมๆ กับสูดฝุ่นที่มาจากข้างนอกฝุ่นแดงๆ ที่แบบว่าแคะขี้มูกออกมาขี้มูกสีแดงแน่นอน(ฮา) ฝุ่นเยอะมากขนาดที่ว่าข้างทางเป็นต้นไม้เป็นป่าเขาทั้งๆ ที่ปกติต้นไม้สีเขียวแต่นี่เป็นสีแดงกลบเขียวมิดมากๆ จนมานั่งนึกว่าต้นไม้ใช้สีเขียวจากไหนสังเคาะห์แสงว่ะเนี่ย ผ่านไปได้สักหน่อยก็เริ่มมีหมู่บ้านบ้างบ้านก็เป็นอารณ์บ้านไม้กั้นๆ ลักษณะคล้ายเหมือนชาวดอยซึ่งบ้านก็ไม่ต้องทาสีเลยยังไงมันก็สีแดงแน่นอนจนนึกในใจว่าแม่บ้านจะซักเสื้อวันๆ นึงสักกี่รอบกันน่ะ เพื่อนคนนึงก็พูดมาคำหนึ่งหลังจากเห็นเด็กๆ ที่วิ่งเล่นแล้วพอรู้ว่ารถทัวน์ผ่านก็ออกมาดูกันว่า "น้อง เค้าจะรู้เปล่าว่ะมึงว่าวันนี้เป็นวันขึ้นปีใหม่" ผมก็ไม่แน่ใจว่ารู้หรือไหม เลยชี้ให้เพื่อนดูสิ่งหนึ่ง "มึง เห็นนั่นป่ะ ดาวเทียมสีแดงๆ (ไม่ใช่จานสีแดงจากทุยน่ะ แต่เป็นเพราะฝุ่นถนน)ใหญ่กว่าร่มชายหาดที่ชะอำอีกมึงกูว่าเค้ารู้ เผลอๆ ช่องสามจากไทยอาจชัดกว่าบ้านกูก็ได้"....นั่งจากเพลิดเพลินไปกับเส้นทางทางก็รถทัวน์ก็ได้แวะจอด 3 รอบ รอบแรกเป็นแวะเข้าห้องน้ำ ซึ่งพอลงไปก็เป็นลักษณะซุ่มขายของพวกน้ำ ผลไม้ ข้าวจี่(ข้าวเหนียวปิ้ง)(ก้อยชอบกิน ><) มันสำปะหลังทั่วไปมาขายกับกับนักท่องเที่ยว ส่วนรอบสอง อันนี้ทีเด็ดหน่อยตรงที่พักกินข้าว ซึ่งเอาหางตั๋วไปแลกข้าวหรือเฝ่อได้ 1 จาน กับข้าวก็มีหลากหลายเลือกไตามใจรักเลยอาทิเช่น ผัดเนื้อกับกะหลำ ผัดผัก หมูทอด ซึ่งอดคิดไม่ได้ว่านี่มันคืออาหารโรง'บาลหรืออาหารจากเมื่อวาน..ซืน(ว่ะ) เมื่อกินกันอิ่มหนำสำราญ(?) ก็ขึ้นรถแล้วดิ่งทันทียาวๆ พอรอบที่ 3 ประมาณ5-6 โมงเย็นได้อยู่ที่บนเขาลูกหนึ่งซึ่งพอลงจากรถเพื่อเหยียดแข้งเหยียดขา หนาวมากๆ ทั้งๆ ที่ยังมีแดดอยู่แต่มันหนาวแบบสะดุ้ง(บนรถไม่ได้รู้สึกหนาวเย็นแอร์เฉยๆ ) จากวิวที่เราดูแล้วตื่นตาตื่นใจก็เริ่มรู้สึกเฉยๆ เลยนึกถึงคำพูดของคุณเอ๋ นิ้วกลมที่ว่า "หลายจุดหมายที่สวยงามมีระหว่างทางที่น่าเบื่อ นั่นเองส่วนหนึ่งของการเดินทาง" มันจริงๆ เหมือนกันน่ะเวลาที่จะเจอกับสิ่งดีๆ บางทีก็มีสิ่งที่เราไม่ชอบหรือสิ่งที่ลำบากก่อนเสมอๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น