วันศุกร์ที่ 14 ธันวาคม พ.ศ. 2555

ได้แค่คิดถึง


1. วันนี้วันที่ 15 เดือนธันวา....อีกไม่กี่อาทิตย์ก็สิ้นปีแล้ว เวลาเม่งผ่านไปโคตรเร็วเลย แปปๆ เดียวเอง 

2. คิดถึง"หงุดหงิด" อยากเจออยากกอดอยากอยู่กับมันอีก นั่งดูรูป...รูปแล้วรูปเล่า จนรูปสุดท้ายที่ถ่ายเก็บเอาไว้ ป่านนี้มันทำอะไรอยู่ กินข้าว? นอน? เล่นกระดูก? กัดตุ๊กตา? แล้วมันคิดถึงเราไหม

3. คิดเล่นๆ นี่ขนาดหงุดหงิดมันเป็นแค่หมา ถ้าเป็นลูกคน ลูกของเราจริงๆ ล่ะ จะขนาดไหน

4. ตลกตัวเองดีที่เด๋วนี้เห็นหมาข้างถนนหรือแถวไหนก็แล้วแต่ ต้องหยุดมอง หรือไม่ก็มองดูมันเรื่อยๆ หมาแถวบ้านออกลูก ก็ไปซื้อนม ซื้ออาหารหมามาให้มันซะงั้น ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านั้น เต็มที่ก็เข้าไปเล่นไปลูบหัว ไม่รู้เพราะเรารักหมา หรือเพราะเราคิดถึงหงุดหงิด 

5. ทุกครั้ง ทุกครั้งจริงๆ ที่พิมพ์คำว่า "คิดถึงหงุดหงิด" ใจมันสั่นส่งความรู้สึกข้างในเหมือนมันจะคอยช่วยกันเทน้ำตามาให้ปริ่มๆ เบ้าตา

6. ทุกวันนี้บางคืนที่มีโอกาสฝันถึงหงุดหงิด จะดีใจแล้วเวลาที่สะดุ้งตื่นจากฝัน  เราจะคอยหลับต่อในท่านั้นๆ เผื่อขอให้มีโอกาสฝันถึงอีก ซึ่งไม่เคยทำได้เลย จนเริ่มสับสนว่าการที่ฝันถึงหงุดหงิดมันดีไหม เพราะดีใจที่ได้เจอได้เห็นหน้า แต่ก็เสียใจเมื่อมันเป็นแค่ความฝัน 

7. อย่างน้อยๆ ก็มีเรื่องเดียวที่เชื่อมั่น แต่มั่นใจได้ว่า หงุดหงิดไม่เหงา หงุดหงิดอยู่สบาย  แล้วหงุดหงิดมันมีความสุขแน่นอน สิ่งนี้เป็นสิ่งเดียวที่ทำให้เรารู้สึกโล่งใจทุกครั้งหลังจากที่คิดถึงมัน

8. ก่อนนอนหลังจากปิดไฟหมดแล้วทุกคืนสิ่งที่ได้ทำคือตั้งนาฬิกาปลุก เมื่อตั้งเสร็จ สิ่งสุดท้ายจริงๆ ที่ได้เห็นคือรูปหงุดหงิดที่เป็นภาพหน้าจอของโทรศัพท์ ดูมันก่อนที่แสงของโทรศัพท์จะค่อยๆ เบาลงๆ จนมึดสนิทไม่มีอะไรคงเหลืออยู่                            

9. ทุกวันเกิดไม่เคยจะขออธิฐานอะไรเลยจริงๆ จังๆ สักที แต่ขอให้วันเกิดปีที่จะถึงนี้ คำอธิฐานของผมขอให้มันเป็นจริง ขอให้มันสมหวัง คิดถึงจริงๆ 

ไม่มีความคิดเห็น: