บทที่ 13 คนที่คุณก็รู้ว่าใคร
หลังจากใช้เงินเป็นหมื่นๆ ไปกับการลองชิม(นี่แค่ลองชิมน่ะ 55+) ก็นั่งรถกลับมาที่โรงแรมก่อน กลับมาอาบน้ำ เพราะยังไม่ได้อาบตั้งแต่เช้า (อายจัง จริงๆ ไม่อยากเขียนลงไปน่ะเนี่ย) แล้วก็ตั้งใจนอนหลับพักผ่อนก่อน กะออกมากินเหล้า เที่ยวกลางคืนอีกที…ZZZZZZZZZZZ
ตื่นมาประมาณทุ่มกว่าๆ ไม่อยากเชื่อ!!!….บนถนนเงียบมากๆ เดินไปแถวย่านวงเวียนน้ำพุ มีร้านเหล้ากินข้าวเยอะแยะ ร้านนั่งชิวๆ แต่ลูกค้าก็ประมาณฝรั่งเลยเฉยๆ มากกว่าความรู้สึกไม่ต่างจากบ้านเรา เดินเตร่ไปเรื่อยๆ พี่ Opal แนะนำให้ไปร้าน JOMA เบอเกอรี่ เค้าบอกว่าอร่อย แต่ก็ไม่ได้ไปกินเพราะเหตุผลคือไม่ได้อยากกินเบอเกอรี่เท่าไร เดินไปเรื่อยๆ ดี เจอหญิงสาวลาวแต่งตัว XX พอเดาได้เลยว่ามีงานเสริมแบบเดียวกับที่บ้านเรามี (เปิดเพลง”คนที่คุณก็รู้ว่าใคร”ของสแตมป์ จะได้อารมณ์มาก 55+) คริคริคริ หลังจากที่ทำเป็นเดินผ่านไป 2-3 รอบ สรุปมาได้ดังนี้ หน้าตาก็โอเคน่ะครับคล้ายๆ บ้านเราแบบทางอีสาน แต่ผิวพรรณ ดูเนียนกว่า เธอแต่งตัวได้เปรี้ยวและแต่งหน้าได้ผิดธรรมชาติของสาวลาวมากครับ เลยมั่นใจว่าใช่..นอนแน่ เอ๊ย แน่นอน (ฮา) (ติดมากับก้อยไม่งั้น ผมคงกลับมาเล่าได้เยอะกว่านี้ 55555+) เดินแล้วคงไม่ได้อะไรแน่ๆ เลยตัดสินใจกลับโรงแรม ไปเอามอไซค์ ออกไปให้ไกลกว่าเดิม แต่ความผิดพลาดก็ตามมาคือ น้ำมันจะหมด แล้วปั้มที่นี่ก็ปิดเร็วมาก ไม่ทันได้เติม(ตอนเช่ามามีอยู่ครึ่งถัง) เลยไปไหนไกลมาไม่ได้เลยขับวนๆ รอบถนนแทบนั้น แต่แค่นั้นก็เพียงพอแล้วครับ หึหึหึ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น