ตีสองกว่าๆ นอนไม่หลับ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่รู้สึกว่าตัวเองงี่เง่า วุ่นวายมาก...เปิดคอม นั่งดูรูปหงุดหงิด ว่าจะหารูปมาวาดเหมือนกับที่ทำปกติ
ตอนนี้วาดไปได้ประมาณ 20 กว่ารูปแหละ ยิ่งวาดยิ่งเพลิน ยิ่งวาดยิ่งคิดถึง ช่วงเวลาที่วาด รู้สึกดีที่ได้ใจจดใจจ่ออยู่กับสิ่งๆ หนึ่ง ไม่ฟุ่งซ่านกับเรื่องอื่นๆ แต่ วันนี้รูปที่กำลังจะวาดจากรูปของหงุดหงิด ฉันเริ่มวาดไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว วาดไม่ได้ดั่งใจ วาดเหมือนไม่มีอะไรอยู่ในรูปเลย เคยคิดไว้น่ะ ว่าเรื่องแบบนี้คงต่อเกิดสักวัน แต่ไม่คิดเลย ว่ามันจะเกิดขึ้นโคตรเร็วแบบนี้ สารภาพว่าจำตัวเลขไม่ได้แล้วว่า ได้เจอหงุดหงิดครั้งสุดท้ายเมื่อไร แต่ก็ขอสารภาพอีกว่ายังจำวันนั้นได้อยู่ ตอนที่หงุดหงิดนอน เรายังไปหนุนพุงแกล้งมันอยู่เลย แต่มันไม่หนีไปไหนน่ะ ยังอยู่ใกล้ให้แกล้งตลอด :)))
ไม่รู้ว่าจะกลับมาวาดได้อีกเมื่อไร กลับมาวาดได้ดั่งที่ใจอยากให้มันเป็น ขอเถอะ ขอให้วันนี้วันที่วาดรูปหงุดหงิดไม่ได้ เป็นแค่อารมณ์วันนี้เท่านั้น อย่าเลย อย่าได้เป็นสิ่งถาวรเลย ไม่งั้น.....
