รูปด่วนเจ้าพระยา

วันอาทิตย์ไม่มีไร นานๆ ทีเดินทางด้วยเรือ เลยถ่ายรูปมาเพลินๆ

คิดถึงกลิ่นทะเล

2549 - 2553 มันนานไปแล้วพี่....ปีนี้เหอะ

ทดไว้ในบล็อก (9)

- อ่าาาาาาา

- ยังไม่ได้บอกใช่ไหม......ว่าผมมีลูกสาว !!!!!!

- ชื่อว่า "หงุดหงิด"

- คราวหน้าจะเปิดตัว รอดูล่ะกันน่ะ

- ตอนนี้ติดการ์ตูนมากๆ กัยเรื่อง TOUCH (ทัส)

- การ์ตูนเก่าแหละ ช่วงปี 80-90 นั่นแหละ

- minimal t-shirt-project ต้อง ชะงักเอาไว้ก่อนเพราะเหตุบางประการ

- ขอโทษสำหรับทุกคนในการรอด้วยน่ะครับ

- วันก่อนใช้บัตรรถไฟฟ้าใต้ดินหมด จะเอาไปหย่อนที่กล่องคืนบ้ตร

- ดันเอาบัตรสมาชิกร้านนายอินทร์หย่อนไปแทน

- เช้าต่อเพิ่งจะรู้ ว่าทำไมที่กระเป๋ามีบัตรรถไฟฟ้าใต้ดดิน 2 ใบ(ว่ะ)

- วันก่อนนั่งรถเมล์ เห็น 2 วัยรุ่น เด็กนักเรียนกำลังนัวเนียนกันตลอด

- ว่าจะหาถุงยางให้น้องเขา รถก็ดูกันเต็มคนน่ะ

- วันก่อนยืนบนรถเมล์ เห็นคนหนึงน่าตา....เหียกมากๆ (เหียกแปลกว่าไรไม่รู้แต่คิดว่าไม่ค่อยดีแน่ๆ )

- ลุกให้ผู้หญิงนั่ง โอ้วววว หล่อทันตาเห็น

- ดีกว่าไอ้หล่อ ที่มันนั่งฟังเพลงสบายใจ

- วันก่อน(อีกแล้ว) เจอเพื่อนสมัยเรียนในรถไฟฟ้า อืมมมทำให้คิดถึงสมัยเรียนเลย

- รู้สีกดีใจ ที่มีคนชมคนอ่านบล็อกตัวเอง..

- ปลื้มมากๆ เลยน่ะครับ

- ติดตามเรื่อยๆ น่ะครับ

- จะพัฒนาให้เขียนสนุกมากขึ้นน่ะครับ :D

Cross Game

วันนี้เพิ่งอ่านการ์ตูนเรื่อง Cross-Game จบไป ล่าสุด(11/01/10) ออกมาถึงเล่ม 12 แล้วการ์ตูนเรื่องใหม่จาก อาดาจิ มิซึรุ เป็นการ์ตูนเรื่องที่สองของเขา ที่ผมตามอ่าน หลังจากติดใจจากเรื่อง KATSU (เกี่ยวกับชกมวย) เรื่องนี้เกี่ยวกับกีฬาเบสบอล ถึงจะไม่รู้เรื่องกฎกติกาของกีฬาชนิดนี้ คิดว่าจะทำให้อ่านการ์ตูนไม่รู้เรื่อง ขอบอกไว้เลยว่า ไม่ต้องเป็นห่วงเพราะสิ่งที่อยากให้อ่านคือเรื่องระหว่างตัวละคร พระเอกกับนางเอก (อ่านแล้วโคตรอิน) จริงๆ ยากให้ลองไปหาอ่านน่ะครับ

ความรู้สึกผมอ่านเรื่องนี้ในแต่ล่ะเล่มแต่ล่ะตอน เหมือนผมได้ดูหนัง หรือซี่รี่ย์เจ๋งๆ ของญี่ปุ่นเลยทีเดียว ทั้งการวางพล็อตเรื่อง และสตอรี่บอร์ดของเรื่อง มันทำให้เขยิบเข้าไปใกล้กับตัวละครมากขึ้นๆ จนคุณแอบยิ้ม หัวเราะ และร้องไห้ ไม่รู้ตัวเลยแหละ โดยเฉพาะเล่มแรก ที่ทำให้ผมสะเทือนใจเลยทีเดียว อ่านไปร้องเฮ้ยไป ลองดูล่ะกันครับ

*เครดิตรูปเอามาจากเวบ http://www.patsonic.com/ ขอบคุณครับ

วันเด็ก

- "โตขึ้นอยากเป็นอะไร"

- "...........กระเป๋ารถเมล์ ตำรวจชายแดน นักบอล นักข่าว ไกด์ ช่างภาพ นักร้อง จิตรกร ครูสอนศิลปะ คนสวน ผู้กำกับหนัง นักโฆษณา นักเขียน เจ้าของกิจการ กราฟฟิกดีไซเนอร์ กราฟฟิกดีไซเนอร์ กราฟฟิกดีไซเนอร์ กราฟฟิกดีไซเนอร์ กราฟฟิกดีไซเนอร์ กราฟฟิกดีไซเนอร์ กราฟฟิกดีไซเนอร์ ............"

365 วัน กับชุดซ้ำที่ไม่จำเจ

หลายวันก่อน เข้าไปอ่านในบล็อคของคุณทรงกลด (บก. a day) อ่านบทความเกี่ยวกับ

Sheena Matheiken ครีเอทีฟโฆษณาชาวอินเดีย ผู้ทำงานอยู่ในนิวยอร์ก

คิิดโปรเจกต์ที่ชื่อว่า The Uniform เมื่อเดือนพฤษภาคมที่ผ่านมา
เธอตั้งใจว่าจะสวมชุดแบบเดิมทุกวันตลอด 1 ปีเต็ม
แต่จะหาทางดัดแปลงเติมโน่นแต่งนี้ให้รู้สึกเหมือนว่าเธอมีเสื้อผ้าชุดใหม่ใส่ทุกวัน

ปัญหามาจากการฟุ่มเฟือยของสาวออฟฟิคที่ต้องคออัพเดตชุดทำงานอย่างสม่ำเสมอ

พอได้ชุดใหม่ ก็อาจต้องถอยเข็มขัดรองเท้ากระเป๋ามาอีกเพื่อความเข้าชุด บายกันเลย

เอาไปดูในเวบก็ สนุกดีเพลินๆ

www.theuniformproject.com

กระดาษห่อของฝัน

จะเป็นอะไรไหมถ้าผมเรียกกระดาษห่อของขวัญ เป็นกระดาษห่อของฝัน

ปีใหม่ที่ผ่านมา หลายๆ คนอาจได้ร่วมกิจกรรมจับสลากแลกของขวัญกัน ทุกครั้งที่ได้เราตื่นเต้นกันมาก เพราะเราไม่รู้ว่าสิ่งที่เราจะได้นั้นคืออะไร.....ทำไมไม่รู้ล่ะ ?????

ก็เพราะมีกระดาษห่อของขวัญห่อหุ้มอยู่ หากจะเปรียบกันจริงๆ กระดาษห่อของขวัญมีค่าเทียบกับของขวัญ แต่มันมีความหมายที่ว่าถ้าของขวัญไม่ห่อด้วยกระดาษห่อ มันยังจะเรียกว่าของขวัญหรือเปล่า เคยอ่านในหนังสือเขาเปรียบเทียบ "กระเช้าห่อของขวัญตามซุปเปอร์มาร์เก๊ตที่เป็นใสๆ ก็เหมือนกระจกบานใหญ่ใสๆ ที่โชว์ของข้างใน ความรู้สึกภาคภูมิโอ่อ่างให้กับผู้รับและผู้ให้ มีความหมายมาก แต่มีเพียงอย่างเดียวที่ถูกละเลยคือช่วงเวลาเร้นลับ"

หน้าที่ที่สำคัญของการเป็นห่อของขวัญ อยู่ที่ตอนแกะน่ะแหละ เสี้ยววินาทีนั้นแหละที่มันปกปิดความลับกำลังจะเฉลยให้เราเห็น

ไม่ว่าจะเล็กน้อย หรือสำคัญแค่ไหน มันก็มีหน้าที่ของมัน อยู่ที่เราจะเห็นหน้าที่ของมันหรือเปล่า

เหมือนกระดาษห่อของขวัญน่ะแหละ เล็กน้อย และอาจไม่มีประโยชน์เมื่อแกะออกแล้ว แต่ก่อนหน้านั้นมันก็ทำหน้าที่ซ่อนความตื่นเต้นให้กับผู้ได้รับของขวัญไปเรียบร้อยแล้ว

แล้วเมื่อต้นปี ตื่นเต้นกันบ้างไหมล่ะ ^________^

อยู่ลาว

สว้สดีครับ ตอนนี้ ผม....อยู่ที่โรงแรมในกรุงเวียงจันท์ประเทศลาวครับ กำลังเตรียมกลับบ้าน

หลังจากแว้นมาตลอด 3 วัน ตัวกลับมาดำเหมือนเดิม

คืน 31 อยู่ที่ไหนกัน ส่วนผมอยู่ที่ร้านอาหารชื่อว่า "ขอบใจเด้อ" แถวน้ำพุ อากาศไม่ค่อยเย็นเท่าไร แดดร้อน แต่เย็นช่วงดึกๆ ฮะ แล้วว่างๆ จะเอารูปมาอวดน่ะครับ

ปล. สาวลาวแหล่มมากๆ เบิ๊ดยืนยัน 5555+