ตะลอนลาว
ภาคสาม ตอน "Laos is more" 5
"ละ-ออง-ดาว"
ย้อนไปวันแรกก่อนว่า..ตั้งแต่ที่ขึ้นรถที่ข้าวสารหนุ่มๆ ในทริป ก็พูดชื่อคำๆ หนึ่งมาว่า "ละอองดาว" แล้วก็ยิ้มๆ จนมาถึงลาวก็ได้ดูว่ามันคือร้านคาราโอเกะทั่วไป(จริงๆ น่ะ) ซึ่งในทริปมีชายฉกรรจ์ 5 คน และ 4 ใน 5 คนนั้นพร้อมที่จะไปร้องเพลงคาราโอเกะกันมากๆ (ฮา) (ซึ่งปกติก็เหมือนพวกมึงจะร้องกันน่ะ) ซึ่งร้านนี้ได้จากแหล่งในหมู่เพื่อนอีกทีหนึ่งว่าให้ลองมา ซึ่งมานั่งคิดๆ ดูก่อนหน้านี้มาเวียงจันทร์ 2 ครั้งไม่เคยได้ยินชื่อ แต่ครั้งนี้ยังไม่ถึงเวียงจันทร์เลย เม่งเรื่องนี้ลอยมาแต่ไกล....อ้อ ครั้งนั้นผมมากับแฟน ครั้งนี้ต่างออกไป เพื่อนเพียบ!!!!
ก็ตั้งแต่ที่ได้เช่าจัมโบ้ ก็ได้ถามคนขับเหมือนว่ารู้จักร้านละอองดาวไหม พี่เค้าก็ไม่ทำให้ผิดหวังเลยให้ตายซิโรบิ้น!!! พี่เค้าบอกว่าเด๋วผมพาไปส่ :P ก็หลังจากที่ทัวน์วัดวาจนเย็นกินข้าวเสณ็จเลยก็บอกพี่รถจัมโบ้ว่า เด๋วประมาณ 2 ทุ่มเจอหน้า รร. พาไปส่งด้วยน่ะพี่ ไอ้เราก็รีบอาบน้ำ เพราะตั้งแต่เย็นที่ข้าวสารจนมาเย็นที่เวียงจันทร์....เพิ่งจะได้อาบน้ำ --" แต่พออาบเสร็จนี่ก็ยังใส่เสื้อตัวเดิมน่ะ แต่สถานะเบื้องล่างจากรองเท้าผ้าใบเป็นรองเท้าแตะแล้ว เกือบๆ 2 ทุ่ม หนุ่มๆ ทั้ง 4 ก็ลงมาที่ล๊อปบี้กันพร้อมเพรียงแบบไม่ได้นัดหมาย (สารภาพว่าร้านคาราโอเกะนี่ส่วนตัวยังไม่เคยไปเลยน่ะ ถ้าคาราโอเกะตามโรงหนังแบบนั้นอ่ะ เคยแต่...แบบนี้ไม่เคยจริงๆ ครั้งนี้มีโอกาศที่จะเอามาในบล๊อกเผื่อผู้อ่านอยากรู้ผมก็ต้องไปจะได้กลับมาเล่าให้ถูก..อย่าง-ละ-ออง เอ๊ย!! ละเอียด :D ก็นั่งรถจัมโบ้ไปที่ร้าน ระหว่างทางก็จำทางไม่ได้หรอกน่ะว่าแถวไหนเพราะใจนี่จดจ่อไปกับ...เพลงที่อยากจะร้องมาก พอถึงที่ร้านก็ !!##$!@$@^@&$@#@%!#^^^$$**@ แต่ขอพูดถึงละอองดาวไว้อย่างคือเพลงคาราโอเกะที่ร้านนี่มีเพลง 25 hour, แทคทู คัลเลอร์ จาก smallroom เยอะมาก เยอะกว่าที่ร้านตาม major บ้านเราอีก เฉลียงยังมีเลย --"
ก็พอร้องจนคอแห้งก็ได้เวลา countdown แหละ ซึ่งร้านก็เป็นร้านเดียวกับครั้งที่เคยมาตอนปีใหม่กับก้อย..โดยที่ให้สาวๆ ไปร้านเผื่อจองโต๊ะ แล้วพวกเราก็ตามไปสมทบอีกที แต่เมื่อไปถึงปรากฎคนเยอะเว่อร์ๆ เลยไม่มีที่นั่งซึ่งเลยไปร้านร้านตรงข้าม ร้านตรงข้ามใกล้ร้านซุปเปอร์มาร์เก๊ตที่มากับก้อย Y_Y (วันนี้กินเบียร์อร่อยแน่ๆ ) เยื้องเป็นร้าน JOMA ร้านเบเกอรี่ที่พี่โอปอลล์ แบ๊คแพ๊กเกิลย์ แนะนำให้กินตั้งแต่ครั้งแรกที่มาลาว แต่วันนี้ครั้งที่สามก็ยังไม่ได้จะกินอยู่ดี 5555
ระหว่างกินเบียร์ ก็นั่งดูคนพลุ่นพล่านมากๆ ทั้งฝรั่ง ลาว ไทยบ้างเล็กน้อย แต่มันมีจังหวะหนึ่งคือเพื่อนอีกสองคนยังไม่ได้ออกจากโรงแรมแล้วไม่รู้จักร้าน ไอ้เราซึ่งได้รับมอบหมายให้โทรบอกพิกัดร้าน แต่ด้วยคลื่นโทรฯ ที่น้อยบางมากเลยการคุยเลยไม่ค่อยชัดเท่าไรจนเดินวนไปวนมา...กระทั่งได้ยินเสียง Countdown เลยวิ่งไปที่ร้านที่เค้าจัดงานเห็นเพื่อนๆ มากัยครบแล้ว...(กูวนหาเผื่อ --") ก็ร้องโวยวายกู่ก้องเต็มที่ต้อนรับปีใหม่กันพร้อมเพรียงที่นี่ ที่เวียงจันทร์ ที่ข้างเวที ที่ถนนเดิม ที่ฟุตบาท ที่เคยอยู่กับก้อย และที่ตอนนี้ไม่มีแบบนั้นอีกแล้ว สวัสดีปีใหม่น่ะก้อย เสียงเบาๆ ที่แอบพูดออกมาโดยมีเพลงเสียงกลบจนไม่มีใครได้ยิน เม่งไม่มีใครเลย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น