เคยได้ยินได้อ่านหรือรู้จักคำคมใช่ไหมครับ
แล้วเคยนำมาคิดเป็นครูสอนในการใช้ชีวิตกันไหมครับ???
พอดีก่อนที่จะมานั่งพิมพ์บล็อกนี้ ผมไปเข้าห้องน้ำมา แน่นอนผมไป_มา นั่งเพลินๆ ก็นึกถึงคำคมที่เคยอ่าน ที่เคยได้ยินมาบ้าง แต่ก็มีไม่น้อยเลยน่ะครับที่ผมเอาคำคมเหล่านี้มานั่งคิดต่อ แม้กระทั่งทำต่อตามความรู้สึกที่เรามีต่อคำคม
ส่วนคำคมที่พอจะนึกออกและจำได้มั่น ก็พอมีดังนี้ครับ
"คนหนุ่มถ้ามีปีกแล้วไม่บิน ปีกก็คือส่วนเกินของชีวิต"
"ถ้าอยากให้ความฝันเป็นไขมัน มันจะเป็นพลังงานให้เราไปใช้สู้ชีวิต แต่ถ้าเราสะสมมันมากเกินไป และไม่ลุกขึ้นมาทำอะไรเสียบ้าง มันก็อาจลงพุงได้"
"เป็นผู้ใหญ่ให้สนุก"
"ชีวิตแค่โดนทำร้าย และที่สุดมันต้องไม่โดนทำลาย" (อันนี้พอดีเปิดเพลงนี้พอดีเลยเอามาด้วย)
แต่ที่จำขึ้นใจก็มาจากคนรู้จักคนหนึ่ง (โทษทีน่ะพี่ จำไม่ได้จริงๆ ว่าใครบอกผม) บอกกลับผมที่กำลังอยู่ในช่วงตัดสินใจเปลี่ยนงาน ลังเลที่จะเปลี่ยนงาน เพราะที่เดิมก็น่าจะมั่นคง กลัวไปที่ใหม่ไม่มั่นคงเท่าที่เก่า พี่เขาเลยพูดกลับผมมาว่า
"มึงเพิ่งอายุแค่นี้จะกลัวอะไรกับความมั่นคงว่ะ มึงน่ะเพิ่งเริ่มเองน่ะ"
"เออว่ะ" ผมตอบในใจหลังได้ยินที่พี่เขามาพูดและกลับไปบ้านได้เกือบๆ 3 ชั่วโมง
แล้วอันนี้แหละที่ทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเราเพิ่งเริ่มที่จะเรียนรู้อะไรอีกเยอะแยะ อย่าเริ่มปักหลักกับงานที่ทำอยู่ หาโอกาส หาห้องเรียนใหม่ๆ เผื่อที่จะทำให้ตัวเองรู้จัก(โลก)มากขึ้น แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะทำที่นั่นแปป ที่นู่นแปป ของแบบนี้ คำคมแบบมันปรับเปลี่ยนเองได้ พูดให้คิดไม่ใช่คำสั่งที่เราต้องทำ อย่าให้คำคมมันมาบาดที่ใจเราก็แล้วกัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น