วันนี้ขอเล่าแบบมีจินตนาการ เคยอ่านหนังสือแล้วได้อ่านประโยคที่ว่า "เด็กเห็นภูเขาเป็นภูเขา หนุ่มสาวเห็นภูเขาเป็นอย่างอื่น คนชราเห็นภูเขาเป็นภูขา"
วัยหนุ่มสาวมีพลังเหลือล้นจินตนาการภูเขาเป็นได้ต่างๆ นาๆ จากภู"เขา"ก็เป็นภู"เรา" ปั้นแต่งตามความคิดตามพลังกายได้อย่างดั่งฝัน แต่ถ้าบางครั้งไม่เป็นดังที่คิดมันก็ทำให้เรากังวลคิดมากและเป็นทุกข์ได้เหมือนกัน กว่าจะเห็นภูเขาเป็นภูเขา ตอนนั้นเราก็แก่ซะแล้ว....คล้ายๆ กับคำที่เคยเขียนไปในบล็อคบทเก่าๆ ที่ว่า "คนหนุ่มถ้ามีปีกแล้วไม่บิน ปีกก็คือส่วนเกินของชีวิต" การที่จะทำโลกแห่งความฝันให้มาอยู่โลกแห่งความจริงมันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลย บ่อยไป ที่โลกแห่งความจริงรุกลามไปจนถึงโลกแห่งความฝันด้วยซ้ำไป
แต่ก็เหอะ เพราะความเป็นหนุ่มสาวนี่แหละ(ไม่อยากใช้คำว่าวัยรุ่นเท่าไร เกินมาหน่อยแหละ 55+)ทำให้แรงกายและแรงใจมีมากที่สุดในช่วงชีวิตแหละ เราจะออกไปวิ่งตอนแก่ก็คงไม่ได้ หรือจะข้ามถนนตอนเด็กก็คงจะอันตรายเกินไป ช่วงนี้แหละ ที่เราจะปั้นแต่ง "อะไร" เพื่อตัวเอง เหมือนที่พี่หมีแบร์วิช(หนังสือ Bear wish project)บอกกับเราไว้ว่า "ชีวิตมีไว้ใช้ ไม่ใช่ให้มันมาใช้เรา"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น